Servais Knaven Classic 01-05-2022
ETTEN-LEUR
De eerste Servais Knaven Classic na de Corona is afgelopen weekend weer verreden. Op een mooie zonovergoten dag konden de deelnemers kiezen uit 3 routes van 50 kilometer rondom Etten-Leur.
“De organisatie zelf was niet het probleem, de draaiboeken lagen er en het was inmiddels de achtste editie” vertelde Niels Mensink namens Stichting Wielertopsport Etten-Leur, organisator van de toertocht. Spannend was het wel geeft hij toe.
“Door Corona en de ontwikkelingen rondom de sterke inflatie is de wereld wel veranderd. De vraag is dan toch of we de vrijwilligers en sponsoren kunnen vinden om dit mogelijk te maken. Gelukkig is dat gelukt. De voortekenen waren dan ook gunstig. Ook het aantal voorinschrijvingen lag op het zelfde niveau als voor Corona.” Het totaal aantal deelnemers was met 333 aan het eind van de dag wel minder dan men op gehoopt had. “We gaan komende week evalueren. Wellicht het feit dat we midden in de mei vakantie zitten wel invloed heeft op het aantal deelnemers. Normaal zitten we na de vakantie, misschien dat dat scheelt.”
Dat de tocht niet alleen door mensen uit de eigen regio gereden wordt liet Niels Mensink later op de dag nog even weten. “Ik sprak Andre Hoogenboom en zijn broer Gino uit Dordrecht die de route vandaag gereden hadden. Andre had vandaag 5 kilometer extra gereden zodat hij vandaag precies 300.000 kilometer gefietst had sinds april 1988. Hij was hier best emotioneel om omdat hij ondertussen ook medisch wel de nodige problemen had gekregen. Het is dan mooi dat we als organisatie mensen kunnen stimuleren mooie en bijzondere persoonlijke records te halen.”
Over mensen helpen gesproken. De toertocht bestaat bij de gratie van sponsors, waaronder sponsors van voedsel. “Door het lagere aantal deelnemers dan verwacht hadden we veel over. Alles wat over was hebben we naar de voedselbank kunnen brengen zodat we ook op dat vlak een belangrijke bijdrage hebben kunnen doen.”
Bron: Regionale krant "Etten-Leurse Bode"
Krijn ten Hove
Kleine foto reportage gemaakt door Gino Hoogenboom.
Amstel Gold Race Toerversie 2022
Tsja, het is wellicht wat overdreven om je hiervoor aan te melden (en maar af te wachten of je wordt ingeloot) omdat je elke dag de lussen van de AGR vanuit Valkenburg kunt rijden. Maar…we wilden nu gewoon de officiële tocht rijden en genieten van de bijzondere sfeer en de hele entourage meemaken. Amol was gelijk ingeloot maar Bmol moest nog even wachten tot de tweede ronde. Toen het licht op groen ging, konden er plannen gemaakt worden. Hotel overnachting zou wel fijn zijn, de mannen wilden ook wel mee, dus uiteindelijk werd het een lekker lang weekend in een mooi hotel in Slenaken.
Op zaterdagmorgen voor dag en dauw Bmol opgehaald (de mannen vertrokken later), alle parkeeraanwijzingen op de snelweg genegeerd en langs het spoor op 1,5 km van de start in Valkenburg een prima parkeerplek gevonden. De vreugde hierover werd wat getemperd toen het ineens stevig begon te hagelen. Oeps, maar even wachten en schuilen in de auto. Even later weer strak blauwe lucht en naar de start. Daar was de logistiek niet echt briljant met als dieptepunt vijf Dixies op het grasveld wat veranderd was in een modderpoel. Vaste sanitaire voorzieningen waren hermetisch afgesloten.
Vol goede moed op weg, het was koud, het waaide hard, het was droog en de zon scheen. We hadden gekozen voor de gele lus van 125 km (1250 hoogtemeters), juist omdat we zelf meestal de noordkant van Zuid-Limburg overslaan. Wat stond ons allemaal te wachten? Als opwarmertje de Geulhemmerberg en even later bij Elsloo de Maasberg. We waren hier helemaal in ons element want een echte kasseienklim. De rest van het programma: Adsteeg, Lange Raarberg, Biesenweg, Bergsweg, Fromberg, Silbergrubbe, Cauberg.
Het al oude gezegde “aprilletje zoet, geeft weleens een witte hoed” hebben wij die dag aan den lijve mogen ondervinden. Strak blauwe luchten werden ineens afgewisseld met donkergrijze waaruit regen en hagel tevoorschijn kwam. Regenjasje aan, regenjasje uit, repeat! Gelukkig was het bij de verzorgingsposten onderweg wel droog en werden we getrakteerd op veel sfeer, een uitgebreid assortiment sportvoeding, water en sportdrank. Prima georganiseerd.
We hebben uitgebreid genoten van het mooie Limburgse landschap maar op een gegeven moment gaan de kilometers wel tellen. De Fromberg duurde eindeloos, boven even gestopt om van het schitterende uitzicht te genieten. Wat nu? In de afdaling kwamen we bij een Y sprong waar ineens alle bordjes verdwenen waren! Bmol was gewoon door gesjeesd maar Amol had de route ook in de Garmin staan en wist dat we links moesten aanhouden; afijn, even later kwam Bmol ook weer terug (extra klimmeters ha, ha) en begonnen we aan de laatste loodjes. Het was misschien de speciale sfeer, de aanmoedigingen maar eigenlijk viel de Cauberg best wel mee.
Moe maar blij kwamen we samen over de finish. Medaille om je nek en uitblazen. De Cauberg was afgesloten voor dalend verkeer en ook met de fiets mocht je er niet langs. De aanwijzingen retour Valkenburg waren niet heel duidelijk (of we waren niet zo alert meer); Amol werd er een beetje chagrijnig van, dus opperde Bmol om even pauze te nemen op een terrasje en een pintje te pakken. Na wat gezellige kletspraatjes met locals, kwamen we toch weer netjes uit bij de auto en op naar het hotel. Daar zaten de mannen al op ons te wachten met een mooi glas Val Dieu. Lekker aanschuiven maar. Net toen we ons wilden opmaken voor een welverdiende poetsbeurt, kwam de mededeling dat er geen warm water was in het hotel (monteur is onderweg, maar het kan nog wel even duren). Dan toch maar even snel opfrissen met koud water (en nee, mijn haar heb ik niet gewassen), omkleden en weer naar beneden voor een heerlijk diner.
De zondag van de wedstrijd was het gelukkig wel stabiel weer. We hebben het mannenpeloton twee keer voorbij zien suizen (net voor de Loorberg) en verder een mooie wandeling gemaakt. Super weekend!
Ada uit de Bosch
Berni Larkin
De Muur
Het jaar 2022 is nog jong maar de dames barsten al van de plannen en de energie. Het belangrijkste doel is deelname aan de Pyreneeën Challenge (sponsortocht t.b.v. Ride4Kids) in september. Bmol had ambitieus de Muur van Geraardsbergen op het to do lijstje gezet. Dus togen we op 28 februari richting Ninove om deel te nemen aan de toerversie van Omloop van het Nieuwsblad. Voorzichtigheidshalve hadden we gekozen voor de kortste afstand (75 km), het is tenslotte nog erg vroeg in het seizoen.
De tocht was uitstekend georganiseerd. Scan and Ride buiten, dus je kon zo door. Voldoende parkeergelegenheid en een sporthal met sanitaire voorzieningen.
De temperatuur was bij de start maar een graad of wat boven nul maar de zon scheen al uitbundig. Vol goede moed op pad dan maar! Sommige wegen waren goed maar er zaten ook erg veel beschadigingen in het wegdek, goed oppassen dus. Het begin was vrij glooiend, mooie uitzichten en overal verkeersregelaars om je vrije doorgang te verlenen. Geweldig! Na enige tijd dook de Elverenberg-Vossenhol op, gevolgd door de al wat lastigere Valkenberg.
Na ruim 40 km was er een gezellige stop voor de fourage (alweer prima georganiseerd, met voldoende ruimte voor iedereen en goed gevulde bakken met sportvoer en sportdrank). Het was verleidelijk om lekker in het zonnetje te blijven niksen maar toch maar verder. Met gevulde buikjes gelijk de Tenbosse op viel tegen, maar gelukkig was de helling niet zo lang.
De spanning begon wat toe te nemen want het “monster” kwam steeds dichterbij. Na wat glooiende omzwervingen reden we Geraardsbergen binnen waar het gelijk begint te klimmen. Eerst op asfalt, valt nog mee, denk je dan. Bochtje om: kasseien; oeps dat wordt al zwaarder. Bij het plein (waar de dag ervoor tijdens de prof koers de kermis stond) linksaf (ook al stevig klimmen), rechtsaf en dan de lange, zware kasseienklim met een max. van 20%. De benen, longen schreeuwen inmiddels moord en brand. We zien stoere mannen lopen (ha, ha); linksaf: klein stukje minder steil. Even op adem komen en dan de finale. Rechtsaf en de beroemde, beruchte Kapelmuur op. Omstanders klappen, moedigen aan, eindelijk het hoogste punt is bereikt. Na wat uithijgen en bij komen, hebben we oog voor de schitterende omgeving. De kapel, het mooie uitzicht, de andere fietsers waarvan de meesten totaal uitgewoond boven komen. Maar onze ogen worden gelijk getrokken naar een bord waarop staat “proef de lokale patisserie”. Grote dozen vol met luchtig bladerdeeg met goddelijke vulling. Ok, we zullen het maar gelijk bekennen: we zijn meer dan één keer langs gelopen!
Lang genoeg gepauzeerd: we duiken de steile afdaling in en zijn blij met de maar licht glooiende volgende kilometers. Tot de volgende “verschrikking” zich aankondigt: de Bosberg. De dag ervoor hebben we kunnen zien op tv hoe zowel Annemiek van Vleuten als Wout van Aert hier hun beslissende demarrage plaatsten. Ongelofelijk imposant was dat! Wij (nou ja, ik vooral) kruipen omhoog op de schots en scheef liggende kasseien met vervelende kuiltjes aan de zijkant van de weg. Er is geen verkeer dus kun je kiezen voor het midden. De laatste 500 meter zijn respectievelijk 5, 9, 10, 10 en 4% met een max. van 11,3%. Toch maar even lachen naar de fotograaf die boven staat en net doen alsof het een makkie was!
De laatste 10—15 km naar de finish verlopen zonder problemen, eindelijk hebben we de wind in de rug en het zonnetje gaat steeds meer branden. Het laatste stukje door Ninove gaat langs een drukke verkeersweg maar groepjes fietsers worden steeds opgepikt door motoragenten met zwaailicht die ons veilig naar de finish straat loodsen.
Einde van een schitterende tocht met zo’n 850 meters hoogtemeters. Hier zijn we best tevreden mee.
Ada uit de Bosch
Berni Larkin