3 April, kikker in je bil.
Allemaal gefopt door de weersverwachtingen van vandaag.
Was het gisteren op de Grebbeberg een zonnetje van je welste en zag ik toen bij het inladen van mijn tas net de achterkant van een behoorlijk Mol-peleton, vandaag liet de zon verstek gaan. Tot we thuis waren natuurlijk.
Maar droog dat het toch was!
En wat een mooie route weer. In ieder geval na de Gorkumsebrug en tot de koffiepauze. Een stuk dat niet vaak wordt bereden, werd door Ton en zijn kornuiten weer eens uit de mollenballen gehaald. Wind in de rug en water aan de linkerkant. Daar bij die Paardenstellen in Dussen zijn we inmiddels wel een stevige vaste klant geworden. De koffie was er paraat en dat op de zondagochtend! De éénendertig drankjes werden vlot (na betaling) overhandigd en in het verder lege etablisement werden de inmiddels vaste plaatsen snel weer opgezocht. Als we niet waren weggeweest.
Of Anton met Marcel met hun metgezel en metgezellin ook zo'n hartelijke ontvangst als wij hebben gehad, is op het moment van dit schrijven niet bekend. We moeten maar hopen dat de koffie ook op hun pauzeplek klaar stond.
Ik vermeld dit apart omdat Anton het "voorrecht" had de eerste testrit "verkorte uitgave molrit" te mogen begeleiden. Na een korte stop, nog net op de parkeerplaats onderaan de Grokumse brug liet het grote peleton hen los, om ieder huns weegs te laten gaan. De animo voor de verkorte rit was nu niet echt om over naar huis te schrijven, dus doe ik dat dan maar op de site.
Ik mag hopen dat na de min of meer valse start, het animo voor de 80 km ritten in de toekomst iets groter zal zijn. Oorzaak kan natuurlijk zijn dat de thuisblijvers te veel vertrouwen hadden in de weersvoorspelling.
De route terug een heel eind tegen de wind in en naar de Moerdijkbrug. Dit opstakel gepasseerd zijnde, was het een fluitje van een cent om zelfs Ton kopwerk te laten verrichten. Dat een lekke band zijn snelheid enigszins binnen de perken werd gehouden (de lekke band was van een ander...) mocht ook bij de nestor van het peloton niet de druk pretten.
Complimenten Harrie, Albert en Ton voor de mooie route. Dat Jannes de beschrijving niet heeft willen (ja, ja, kunnen...) uitprinten, omdat hij zonodig weer eens met vakantie was, dat gaan we nog wel eens onder tien ogen met hem bespreken.
Douwe
03-04-2011
De eerste 60km rit van 2011
Ander belangrijk nieuws was het feit dat vandaag, 5 maart, de eerste 60 kilometerMolrit van dit jaar is verreden.
Voor die paar Mollers die er niet bij waren: de rit werd verdeeld over 2 keer 30 kilometer en 2 keer 35 Mollers.
Dus werd er van alles door twee gedeeld. En nu nog niet eens een snelle groep en ook geen verkorte rittengroep. Het animo om in de nieuwe clubkleding door de Albasserwaarden de gansen op te schrikken, was dermate groot dat de splitsregel in werking trad.
Gelukkig had "de Groep Sliedrecht" voor voldoende voorijdmanschappen gezorgd en kon ook de tweede groep met mannen met gele hesjes worden uitgerust.
Doordat André en Gino dit weekend niet IN maar voor de volgwagen wilden rijden, konden zij al laten zien hoe ver zij al in hun trainingsopbouw waren. Zij boden op de laatste nipper, toen duidelijk werd dat het deelnemersaantal de 60 zou overschrijden, hun diensten aan als verkeersregelaar. De eerste groep werd verkeersgeregeld door de ook al uit staal gemaakte Jetse en Theo, die af en toe met het grootste verzet wat er te koop is het peleton voorbijsnelden. Jetse en Theo in ieder geval helemaal blij, terwijl ik vermoed dat Gino en André dat ook wel geweest waren.
Zeker weet ik dat de beide peletons blij waren met de verkeersregelaars. Zelf grote landbouwwerktuigen waarin de bestuurder met een norse gelaatsuitdrukking een KOGA of DTCdeMOLfiets wilde vermorselen werden door onze in het oranje gestoken helden tot speelgoedproporties teruggebracht. We zullen ze leren: dreigend op onze Theo af te komen, dan kennen ze zijn onverschrokkenheid niet. Ook die Audi-bestuurder (sorry Philip...) vond uiteindelijk toch zijn rempedaal terwijl Jetse zijn nogverblikkenofverblozen gezicht trok. Tis me toch wat met al die opgewonden standjes in hun gemotoriseerde vehicels. Het waren overigens wel de enige momenten dat mijn hartslag heel erg in het rood kwam. Het liep alles goed af. Da's het voordeel, we hebben altijd geluk te koesteren.
Geluk dat we ook moeten koestern met een Moller/Sponsor Dani Pellikaan. Het duurde even voordat de fotograaf ons allemaal had waar hij ons hebben wilde, maar daarna smaakte de koffie met de koek uitstekend. Wat een leuke, aardige, vriendelijke geste van Dani om ons te willen ontvangen op zijn bedrijf in Sliedrecht. Het pre-gemopper over het wel of niet nodig zijn van een pauze tijdens een 60 kilometerrit, verstomde bij zoveel gastvrijheid en verstomde bij het aanhalen van de aan het eind van het vorig seizoen verloren kontakten.
Vandaag de Mol weer op zijn best gezien: Dani Pellikaan die als sponsor de leden tracteerde, een flinke deelname aan een van de eerste ritten, een bovenal geslaagde route, voldoende voorrijders, voldoende verkeersregelaars, lachende gezichten, weinig wind, een prachtige waard. Een feest op de fiets. En de Mollers die vandaag iets anders te doen hadden: morgen is er nog zo'n ritje van 60 kilometer en daarna zijn er nog voldoende gelegenheden om je fiets aan ons te laten zien.
Douwe.
Openingsrit 2011 26-2-2011
Na op vrijdag de TEP-Kledingavond de zaterdag daarna de eerste Molrit.
Traditioneel als we zijn, noemen we deze eerste rit de "Openingsrit". Hoe simpel kan het zijn. Op de toeragenda van 2011 is te lezen dat de laatste rit dan ook "Sluitingsrit" wordt genoemd. En zo brengen we onze toerfietsers niet in verwarring. In woorden is het allemaal wel te behappen. Maar voordat we zover zijn, bij de sluitingsrit dan, hebben we al heel wat kilometers onder ons progamma laten doorglijden.
Nu ik dit schrijf is het 26 februari en is het eigenlijk nog aan het winteren. Maar toch was het aantal deelnemers aan de eerste rit buiten verwachting. Ergens op de reflecties meende ik voor weerman te moeten spelen en te voorspellen dat de rit van 26 februari onder zonovergoten omstandigheden verreden zou worden. Kennelijk hadden de 59 deelnemers vertrouwen in mijn voorspellende gaven. Want blijgemoed stapten zij om tien uur op de fiets. Niet wetend dat mijn voorspelling niet helemaal uitkwam, maar wel ontdekkend dat de eerste kilometertjes van het fietsseizoen onder droge omstandigheden werden verreden. En dat was heel wat waard. Bij de koffie na terugkomst in het clubhuis barstte de regenbui los. Jammer vooor die rennertjes die nog aan hun wedstrijden op de baan moesten beginnen en jammer voor dat groepje toerders dat nog effe naar huis moesten fietsen. Zij hielden het niet droog.
Ook vermeldenswaard is het gegeven dat we bij de de openingsrit een aantal nieuwe leden op de fiets hebben mogen begroeten. Leuk die nieuwe gezichten. Het zal voor hen wel even wennen zijn geweest, vaker remmen dan wanneer je alleen rijdt, scherper opletten. Dat kost allemaal extra energie, dus de laatste hobbel (de Baanhoekbrug, waar ik vorig seizoen ook zuchtend en steunend tegenopkeek en fietste) was voor menigeen de bekende kuitenbreker.
Ik ben benieuwd hoe de hobbel genomen gaat worden bij de sluitingsrit.
Douwe